|
|
|
|
Avrupa kökenli Heavy Metal’in öncü gruplarından olan Accept, 1977'de kuruldu. İlk kadroda vokalde Udo Dirkschneider, gitarlarda Jan Kommet ve Wolf Hoffman, davulda Frank Friedrich ve basta Peter Baltes vardı. Grup kendi adını taşıyan ilk albümünü Metronome plak şirketi ile çıkarttı. Bu albümde seçtikleri müzik türü Udo'nun yırtıcı vokalinin sürüklediği oldukça sert ve kaba bir tarzdı. Albümün ardından Friedrich ayrıldı ve Stefan Kaufmann davulun başına geçti. Kaufmann'nın da hızlı davuluyla belirleyici olduğu çizgilerini ikinci albümleri "I’m A Rebel"da da sürdüren grup, bu albümü İngiltere’de de piyasaya vererek Almanya dışındaki Avrupa ülkelerinde de tanınmaya başladılar. |
Kommet'in yerine Jörg Fischer'in geldiği üçüncü albümleri "Breaker"dan sonra Judas Priest ile birlikte çıktıkları İngiltere turu ünlerini iyice pekiştirdi. Dördüncü albümleri "Restless And Wild", gitarist Jörg Fischer’in gruptan ayrılması üzerine bir eksik üyeyle hazırlanmasına karşın yine de beğenilen ve iyi satan bir albüm oldu. Grup bu albümden sonra Metronome’dan ayrılarak Scorpions’un da yol göstericiliğini yapan Dieter Dierks ile anlaştı. |
Grubun tarzı iyice oturmuş ve Almanya’nın Scorpions’tan sonraki en büyük Rock grubu olmuşlardı. Bu havayla çıkarılan ve Berlin duvarını tema olarak kullandıkları "Balls To The Wall", iyi albümler arasında yerini aldı. Accept, 1984 Monsters Of Rock Festivali’nde büyük ilgi gördü. Özellikle Udo, artık efsanevi bir solistti. |
1985’de Fischer gruba geri döndü ve Accept, orijinal kadrosu ile Kiss, Ozzy Osbourne gibi devlerle ABD turnesine çıktı. Çeşitli kentlerde verdikleri konserlerle kendisini iyice kabul ettiren grup, listelerde de üst sıralarda yer almayı başardı. |
Grup, 85 albümü "Russian Roulette" ve 86 albümü "Metal Heart" ile büyük ilgi topladı. Bu albümler sayesinde tüm dünyada tanınan grup, yine 1986’da "Staying A Life" adıyla, Osaka-Japonya konser kayıtlarından oluşan, iki plaklık bir albüm yayınladılar. Bu albümün ardından topluluğun önemli ismi, ilginç sesli vokalist Udo Dirkschneider, gruptan ayrıldı ve UDO adlı kendi grubunu kurdu. |
Bu ayrılma grubu sarstı. Önce Baby Tuckoo grubunun solisti Rob Armigate ile çalışan grup, onun da ayrılmasıyla gelen David Reece’in yer aldığı kadroyla pek ses getirmeyen "Eat The Heat" albümünü yayınladı ve başarısızlık üzerine dağıldı. Grup üyeleri, bu süre içerisinde, çeşitli toplulukların albümlerinde çaldılar. |
1987 "Animal House", 1989 "Mean Machine" ve 1990 "Faceless World" gibi bir kaç başarılı albüm yapan ama Accept’teki başarıyı yakalayamayan Dirkschneider’ın 1992’de kendi grubunu dağıtmasıyla Accept tekrar kuruldu. Udo, Hoffman, Baltes ve Kaufmann'dan oluşan orijinal kadro ile çıkardıkları 93 albümleri "Objection Overruled" albümü, gruba umduğu başarıyı getirmedi. 80’li yıllarda onları ünlü yapan tarzları artık popülerliğini yitirmişti. |
Yine de moda akımların peşinde koşmayan eski fanlarının ilgi göstermeye devam ettiği grup, 1994 yılı "Death Row" albümü ile yeniden sert tarzına döndü. Accept, gitarda Jim Stacy’nin de katılımıyla 1996’da "Predator" adlı albümünü çıkardı ve her şeye rağmen yoluna devam ettiğini kanıtladı. Grup bu albüm ile Sony'den ayrılıp BMG'ye geçince Sony "No Substitues" adıyla derleme bir albüm yayınladı. 1998'de de grubun iki plaklık konser albümü "Final Chapter" yayınlandı. |
Vokal | Udo Dirkschneider
Rob Armigate David Reece |
Gitar | Wolf Hoffman |
Gitar | Jan Kommet
Jörg Fischer Jim Stacy |
Bas | Peter Baltes |
Davul | Frank Friedrich
Stefan Kaufmann |
1978 | Accept |
1979 | I'm A Rebel |
1980 | Breaker |
1982 | Restless And Wild |
1983 | Balls To The Wall |
1983 | Metal Masters |
1985 | Russian Roulette |
1986 | Metal Heart |
1986 | Staying A Life (2'li, konser) |
1989 | Eat The Heat |
1993 | Objection Overruled |
1994 | Death Row |
1995 | No Substitutes (Derleme) |
1996 | Predator |
1998 | Final Chapter (Derleme) |
1987 | Animal House |
1989 | Mean Machine |
1990 | Faceless World |