Alt grupların (Megalomaniax ve Kurban) ardından saat 21:15 gibi sahne alan Metallica, konsere "Garage Inc."den "So What" ile başladı. Ardından "Last Caress / Green Hell" geldi. Muhteşem "Master Of Puppets", onu takip eden "Of Wolf And Man" ve "The Things That Should Not Be" ile nostalji yapıp, "Reload" albümünün parçalarına girdiler. "Fuel", "Memory Remains" ve "Load" albümünden "Bleeding Me"nin ardından grubun diğer üyeleri dinlenirken Jason Newsteed'den küçük bir bas solo dinledik. Ardından "Welcome Home"dan damakta tat bırakacak kadar bir giriş kısmı çalıp ilk albümleri "Kill'Em All"dan "The Four Horsemen" ve "Ride The Lightning"den "For Whom The Bell Tolls"u çaldılar. Bu parçanın sonunda da yine "Load"dan "King Nothing"e geçtiler.

6 yıl önceki konserin içinde bulunduğu tura adını veren parça "Wherever I May Roam" ve her zamanki harika yorumuyla "One" sıradaki parçalardı. Bu ikisini, çalmalarını hiç beklemediğim sıkı parçaları "Fight Fire With Fire" izledi. "Ride The Lightning"in açılış parçası olan bu parçayı kısa bir aradan sonra sakin bir dönüşle "Nothing Else Matters" ve yeniden dağıttıklerı "Sad But True" izledi. 1993 konserinin açılış parçası "Creeping Death" ise bu kez konserin asıl bölümünün kapanışıydı. Sahneye tekrar geldiklerinde yine "Bleeding Me"nin melodisi duyuldu ama sözlere girmeden "Die, Die My Darling"e geçtiler. İkinci bis parçaşı, klasikleşen konser parçaları "Enter Sandman" oldu. Bunu yine kapanış gibi söyleyip (ki 6 sene evvelin muhteşem kapanışını onunla yapmuşlardı), penaları dağıttıktan sonra "siz hala buradasınız, biz de buradayız" deyip "Battery"yi sürpriz bir hediye gibi sundular. Ardından da "Çok yakında yine görüşeceğiz." deyip konseri bitirdiler.

Sıcağı sıcağına genel bir değerlendirme yapacak olursak, grubun eski havasını tekrar yaşatmaya çalışmakla beraber o yılların ateşinin sönmüş olduğunu, seyirci sayısı fena olmamakla birlikte ilk seferdeki gibi coşturamadıklarını söyleyebiliriz. Bununla birlikte yenilerden çok eski sıkı parçalara yer vermiş olmalarının, bir çok izleyicinin tatmin olmasını sağladığı da kesin. Yine de insan gece yarısını geçe biten üç saatlik dev konseri, özellikle de seyirciyle birlikte söyledikleri "Seek And Destroy"u hatırlayınca biraz buruk kalıyor. Çünkü bu kez klasik bir süre sayılabilecek şekilde 2 saatte konseri bitirdiler ve seyirciyle tam anlamıyla bütünleştikleri bir parça da olmadı. Şahsen Metallica'yı tekrar izlemektense Megadeth'i Türkiye'de görmeyi isterdim. Neyse dev bir grubu ikinci kere görmek her şeye rağmen iyiydi.