İzlediğim tek gün ilk olarak Feridun Düzağaç'ın biraz da teknik arıza ve onun getirdiği sinirlenme durumuyla kısa kesilen ama yine de her zamanki güzelliğinde olan performansı ile başladı benim için. Ana sahnede daha sonra hiç ilgilenmediğim iki isim Teoman ve İngiltere'den Hundred Reasons sahne aldıysa da benim ilgimi daha çok ikinci sahnede çalan Cem Köksal çekti. Türkiye'nin Malmsteen'i olarak tanıtılan bu başarılı gitar virtüözü ilk albümü "Set Me Free"den örnekler verirken, albümde de ona yardım eden Pentagram vokalisti Murat İlkan, eski Whisky bas gitaristi Çağatay Ateş, davullarda Murat'ın kardeşi Aykan İlkan ve klavye'de Koray Alarslan'dan oluşan kadrosuyla iyi bir performans sundu.
 

Beklenen buluşma ise oldukça geç gerçekleşti. Sahnenin hazırlanması uzayınca Queensryche gece yarısını iki saat geçe konsere başlayabildi. Yine de grubun müziğini ve Geoff Tate'in sesini duymak her şeye değerdi. Hele bir de büyük bir sürprizle 88 tarihli "Operation: Mindcrime" albümünün tümünü canlı olarak sahneleyince konser beş yıldızı kesinlikle hak etti. Bush ve küreselleşme karşıtı mesajlarını hem sözleri hem de giydiği montla vermeye devam eden Tate'in sahne hakimiyeti muhteşemdi. Albümün tümünü çaldıktan sonra kısa bir ara veren grup, tekrar sahneye geldiğinde yeni şarkıları yerine 90 öncesi kayılarını tercih edip eski fanlarını üzmedi, "Best I Can", "Empire", "Walk In The Shadows" ve "Take Hold Of The Flame" ile konseri bitirirken Geoff Tate "Uyanık olun, kendinize dikkat edin" mesajını bir kez daha vermeyi ihmal etmedi.