Sabah yine bir havuz keyfinin üstüne otelden ayrılmak bu kez zor geldi, ama yolcu yolunda gerek. En geç çıkış burada; saat 12. Yine hızlı bir tempoyla Kütahya'dayız, kısa bir mola ve ardından yine haydi yallah deyip Bozüyük. İnanılmaz bir şehir içi trafiği, Çorlu'nun içinden E5 geçen eski günlerini hatırlattı bana. İyi ki motorluyuz, aralardan sıyrılıp, ucu görünen Söğüt tabelasına dalış ve tırmanışa geçiş.

Artık kalkmalıyız, Bilecik okuna sapıyoruz. Yol tamiri adı altında zaten daracık ve virajlı yollara özellikle de viraj bölgelerine irice taneli bir çeşit kum/toprak döküyorlar; virajlarda daha güzel kayıp düşelim diye. Peşimizde de üstümüzden geçmek için fırsat kollayan son gaz kamyonlar. Bu yolları ve civarını görünce Bilecikli motorseverlerin niye endurocu olduğunu anlıyorum. Söğüt civarını görünce çözdüğüm (Formdayım yani, her şeyi çözüyorum bugün) bir diğer şey de Osmanlı'nın nasıl bu kadar büyüdüğü. Adamlara öyle bir yer vermiş ki Selçuklu Sultanı, ne yapsınlar, o tepeden bu tepeye at koşturup civar kalelere saldırmaktan başka bir eğlence bulamamışlar.

Zar zor Bilecik'teyiz.