|
Ilıca, Aşkale derken ilk durak Tercan.
Tercan'da görülmesi gereken bir kaç yer var. 1190 yılı civarlarında başkenti Erzurum'dan buraya taşıyan Saltuklu hükümdarı Mama Hatun ile ilgili eserler bunlar. Eski Türkler'i bırakalım müslümanlığı kabul etmiş Türk boylarında bile kadının hükümdarlık yapabildiğini göstermesi açısından önemli bir yeri var Mama Hatun'un. Mama Hatun Türbesi:
Mama Hatun Kervansarayı:
Kervansaray bahçesinde bir küçük misafir:
Tercan'dan sonra Karasu'nun dar vadisine giriyor yol.
Yaz başlarında sık sık operasyon haberleri aldığımız arazideyim artık. Haziran-Temmuz'un aksine şimdi hiç bir hareket yok. Tunceli kavşağı. Bir tohum da buraya atalım, bir gün Munzur'u görmeye de gideceğim inşallah.
Yoldan sapmamı sağlayacak kadar sevimli bir kasaba Üzümlü:
Üzümlü evleri ve arka planda Mercan (Munzur) Dağları.
Bu gezide koleksiyona eklenen son yeni tabela Erzincan'ınki:
Erzincan içinde görülecek hiç bir şey yok. Depremlerle sık sık yıkıldığından olsa gerek, tanıtım kitaplarında adı geçen bir tarihi esere rastlamadım Erzincan'da. Civarında görülecek doğal güzellikler ve mesire yerleri varmış ama benim vaktim yok bu gezide. Erzincan civarındaki ağaçlık alanlar dışında arazi çok kıraç. Neredeyse Sivas sınırına kadar böyle gidiyor. Boşuna dememişler "Etrafı dağlık ortası bağlık Erzincan" diye. Tek tük ağaçlar köy içlerinde ve Karasu'ya karışan derelerin civarında sadece...
Kenarından geçtiğim Refahiye, Gölova ve Akıncılar derken Suşehri'ne varıp mola veriyorum.
Fotoğrafın arka planında da görüleceği üzere burada gezinin olmazsa olmazı yağmurla tekrar selamlaşıyoruz. Benzincide biraz oyalanıp yağmurun dinmesini beklerken biraz da sohbet ediyoruz oradaki motosiklet meraklısı gençlerle. Tekrar Şebinkarahisar kavşağındayım, ama bu kez yönüm batıya doğru.
Tokat sınırlarından girerken bulutların oluşturduğu tünelin ucundaki ışık da görünüyor. Bundan sonra İstanbul'a kadar hava hep açık olacak.
Reşadiye'de yine küçük bir mola.
Kelkit'in suları 2 ay öncesine göre epey azalmış.
Tam yolum üstünde olmasa da biraz saparak Niksar'a uğruyorum. Merak ettiğim kasabalardan biri, gerçi 45 bin nüfusla şehir olmuş artık. Ağaçlı hoş bir yoldan giriliyor Niksar'a.
Yine bir Selçuklu eseri Niksar Ulu Cami:
Tepede Niksar Kalesi ve yamaç boyunca ağaçlar arasında kaybolan eski evler:
Bu da tarihi köprü:
Şehrin içine girince çıkmak biraz dert oluyor pazarın kurulduğu güne denk gelince. Sonrasında Amasya'ya kadar devam. Arada Erbaa ve Taşova ilçelerinden geçiş. Amasya Kalesi:
Klasik Amasya görüntüsü, Yeşilırmak kenarında eski konaklar ve arka planda Frigya kaya mezarları.
Saat Kulesi:
Amasya Tamimi / Atatürk Anıtı:
Güneş batarken nehir kenarında otele çevrilmiş konaklardan birine giriyorum gece için.
İşte geceyi geçireceğim Konak Odası, hiç fena değil ha:
Çarşamba'dan geçerken demiştim Yeşilırmak ile gezinin sonunda daha yakından görüşeceğiz diye. İşte odanın penceresinden Yeşilırmak ve Amasya akşamı:
Yorgun AT, evinden uzak son gecesinde:
Sekizinci günün rotası: Erzurum - Tercan - Üzümlü - Erzincan
- Refahiye - Suşehri - Reşadiye - Niksar - Erbaa - Amasya
Sekizinci günün
fotoğraf albümü
Bugün geçtiğim yerler hakkında bilgi için: Yarın, Long Way Home... |
